SMALLTALK

Jij:
Hoi

Ik:
Hoi

Jij:
Wel leuk hier hè?

Ik:
Ja, zeker, ik vermaak me hier wel.

Jij:
(Je kijkt rond en leunt met je kin op je handen.)
Was je hier al eerder geweest?

Ik:
Ja, één keer eerder.

Jij:
Oké, wat was er dan toen?

Ik:
Ja, iets met allemaal grote gele schilderijen.
Wel apart.

Jij:
(Je schudt met je hoofd) Hm, dat heb ik denk ik gemist.

Ik:
Nou, dat is ook al weer twee jaar geleden hoor, denk ik.
Maar was jij hier dan al eerder geweest?

Jij:
Ja! Ik doe mee zelfs! (Je strijkt met je hand door je haar)

Ik:
Oh, sorry, dat wist ik niet.

Jij:
Dat kon je ook niet weten. (Gebaart met hand naar achteren)
Ik heb daarachter iets hangen.

Ik:
Oh, wat leuk, wat dan?


Jij:
(Je wrijft in je nek) Een tekst die ik geschreven heb.

Ik:
Oh dus je schrijft! Interessant.

Jij:
Ja! Nou, dat klinkt gelijk wel weer heel...
(Je leunt achterover en rolt met je ogen)
Maareh, ja anders moet je straks zelf maar even kijken.

Ik:
Ja, dat ga ik zeker doen.
Waar gaat het over dan?

Jij:
Uhm. (Je krabt aan rechterwang)
Ja, het is een script eigenlijk.

Ik:
Een script voor een film?

Jij:
Nee, dat niet. Meer een script voor de echte wereld, zeg maar.
Haha, lekker vaag he? (Je leunt over de tafel)

Ik:
Hoe bedoel je dan?

Jij:
Nou, ik vind de grens heel spannend tussen wat nou zogenaamd “echt” is en wat dan “nep” is, of je dat onderscheid wel kunt maken.
(je gebaart bij het woord “echt” en “nep” aanhalingstekens met je vingers)

Ik:
Maar hoe bedoel je dan ‘voor de echte wereld’?

Jij:
Ja, zeg maar tussen, hoe leg je dat uit?
(je leunt naar achteren en zucht)
Die verwarring zeg maar, over wat echt is. Dat we heel veel dingen waarvan we weten dat ze nep zijn toch voelen alsof ze echt zijn.

Ik:
Hm.

Jij:
En dan vooral bij mensen zeg maar. Ik bedoel meer van ehm...
(Je wrijft langs je lip)

Ik:
Nou, ik snap denk ik wel een beetje wat je bedoelt hoor.

Jij:
Ja? (Je leunt weer naar voren)
Ik vind het altijd zo moeilijk. Als je erover gaat praten wordt het gelijk zo plat.

Ik:
Maar je bedoelt van... Dat nep ook echt kan zijn ofzo? Of echt ook nep.

Jij:
Eh... Ja... Ja, ook dat die waarheid waar wij dan in geloven heel fragiel is, zal ik maar zeggen. En iedereen weet dat, maar iedereen doet maar of het niet zo is, snap je?

Ik:
Nee, hoe bedoel je?

Jij:
Nou, een beetje een lullig voorbeeld maar, weet je wel, als ik zeg: ‘ik heb de liefste moeder van de wereld’ dan zeg jij ‘nee, die heb ik al!’ Terwijl we weten dat het allebei eigenlijk onzin is.

Ik:
Ja, haha!

Jij:
Ja. Nou, iedereen herkent dat. Dat is toch vreemd, eigenlijk. Zodra je het relativeert zegt je hart toch gelijk: ‘Nee, het is wel zo!’
(Je gebaart met je handen)

Ik:
Ja, maar anders kun je toch niet leven, dan wordt je gek.

Jij:
Ja, natuurlijk, en dat is supermenselijk, maar dat is tegelijkertijd een gigantisch spanningsveld. Want als je je daarvan bewust bent, dan houdt dat dus in dat je er dan ook invloed op moet kunnen uitoefenen. Dat het maakbaar is. Dus, wat is dan nog authentiek zeg maar?
(Je krabt op je hoofd)

Ik:
Goh.

Jij:
Snap je? (Je wrijft langs je lip en staart voor je uit)
D’r is een citaat van Barbara Visser, ehm... (Je staart omhoog)
Even denken hoor...
Ja, Eh: ‘Ik hoop dat je in iedere representatie weer een nieuw origineel kunt zien. Of dat kan heeft meer met overtuigingskracht te maken dan met authenticiteit.’

Ik:
Oja, die stond in Metropolis M nummer 5 van 2006 toch?

Jij:
Ja. Dat je dat weet! Wat goed! En dat geldt denk ik ook voor mensen.

Ik:
Maar dat script is dus niet voor een film ofzo?

Jij:
Nee, je moet zo maar even kijken. (Je gebaart weer naar achter)
Maar wat doe jij eigenlijk?

Ik:
Ja, ik doe heel veel verschillende projecten eigenlijk op het moment. Ook allemaal wel een beetje in deze hoek.

Jij:
Oja, leuk zeg.

Ik:
Ja, en ik ontmoet ook veel verschillende mensen enzo.

Jij:
Oja, dat is altijd ook wel interessant.
Er zit daar trouwens iets. (Je wijst naar je rechterwang)

Ik:
Waar? Hier?

Jij:
Nee, hier. (Je wrijft over mijn wang)

Ik:
Is ’t weg?

Jij:
Ja, ’t is weg.

Ik:
Maar wat wou je zeggen?

Jij:
Eh... ik wilde niks zeggen volgens mij... (leunt achterover en glimlacht)

Ik:
He? Waar hadden we het over dan?

Jij:
Eh... Ik weet niet. Kom je hier eigenlijk uit de buurt?

Ik:
Nee, niet echt.

Jij:
Ik ook niet.
Wil je wat drinken?

Ik:
Ja, lekker.

Jij:
(Je schenkt een glas vol water)
Alsjeblieft.

Ik:
Dank je.

Jij:
Mag ik misschien een slokje?

Ik:
Ja, natuurlijk...

Jij:
Als je nog meer wilt moet je pakken hoor.

Ik:
Weet je tot hoe laat het open is hier?

Jij:
Poe, geen idee.
(Je maakt contact met een figurant)
Sorry, weet u misschien tot hoe laat het open is hier?
Minstens tot 12 uur.

Ik:
Oh, oké. Blijf jij nog hier of...?

Jij:
Ja, ik blijf nog wel even.


Smalltalk is als performance uitgevoerd op 17 maart 2008 in KOP